ျပာက်မွျပန္ပါ

ခ်စ္ရသူ ခင္ခင္ငဲ့၊
ဘဝင္ျမင့္သက္ညႇာ၊
ဆင္မသင့္ ခက္ပါသည္၊
သက္သာရာမရ၊
သည္ကုိျဖင့္ တိမ္းခဲ့ေခ်ာ္ၿပီ၊
စိမ္းနဲ႔ေနာ္ ဘုန္းခင့္လာပ။

ကလာပ္စု႐ုပ္ႂကြင္းကုိ၊
ျပဳတ္ယြင္းယုိကာလ၊
ဖုတ္သၿဂႋဳဟ္စ်ာပန၊
ျပာက်မွ ျပန္ပါ၊
ဝဇီရာစိန္သံလွ်င္းငယ္ႏွင့္၊
တရွိန္ခ်င္း လွမ္းခ်င္လုိ႔မွာ။

ဝတႎဆင္း နန္းကိႏၷရာလုိ၊
လွ်မ္းထိန္ဝါေဝဝင္းႏွင့္၊
ေရႊပယင္းေငြလက္ေတာ္၊
ဘုန္းကုိင္ခဲ့ေနာ္၊
အသုဘကမၼ႒ာန္းေတာ္ကုိ၊
ၾကဌာန္းေပ်ာ္ အုိရႈလွည့္ေလး။ ။

(ေတာင္သမန္လယ္စား ေမာင္ေဖငယ္ )

ေတာင္သမန္လယ္စား ေမာင္ေဖငယ္ ကြပ္မ်က္ခံရကာနီးတြင္ ေနာက္ဆံုးေရးသား၍ သူ႕ေက်းဇူးရွိဖူးသူ မိုးေကာင္းဝန္မင္းအား ေပးခဲ့ေသာ ေတးထပ္ ျဖစ္ပါသည္။

အကြပ္မ်က္ မခံရမီ ရာဇဒဏ္ျဖင့္ မိုးေကာင္းသို႕ ပို႕ကာ ေမာင္ေဖငယ္အား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေလသည္။ မိုးေကာင္းမွ တဖန္ သူ႕အားကြပ္မ်က္ရန္ ဗန္းေမာ္သုိ႕ ထပ္ဆင့္ပို႕လုိက္ျပန္သည္။ ဗန္းေမာ္သုိ႕ ပို႕ကာနီးဆဲဆဲ မိုးေကာင္းတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း ခံေနရစဥ္ ေမာင္ေဖငယ္သည္ သီေပါဘုရင္ ႏွင့္ စုဘုရားလတ္ အပါးတြင္ အလြန္ေခ်ာေမာေျပျပစ္ေသာ မိဘုရားအသစ္ကေလးတပါး အျမဲလုိလို ေတြ႕ေနရသည္ဟူေသာ သတင္းကို ၾကားသိလုိက္ရသည့္အခါ တိတ္တခုိးခ်စ္ရေသာ သူ႕ညီမေလး ခင္ႀကီး (ဒုိင္းခင္ခင္) တေယာက္ မိဘုရားအျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စံျမန္းေနရေပၿပီဟု ဝမ္းသာဝမ္းနည္း ျဖစ္မိရွာေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ သူ႕႐ုပ္အေလာင္းအား လာေရာက္ ႐ႈစားေတာ္မူလွည့္ပါဟု သံေတာ္ဦးတင္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

(သုိ႕ရာတြင္ ေမာင္ေဖငယ္ မသိလိုက္သည္မွာ သူအလြန္ခ်စ္ေသာ ညီမေလး ခင္ႀကီး (ဒုိင္းခင္ခင္) သည္ သီေပါဘုရင္၏ ရင္ေသြးကို လြယ္ထားရင္း တိုင္တားမင္းႀကီး၏ ျမင္းေဇာင္းထဲတြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္အက်ဥ္းစံဘဝျဖင့္ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းစြာေနေနရရာမွ စုဘုရားလတ္ လက္ခ်က္ျဖင့္ လည္မ်ိဳေပၚက်ဆင္းလာေသာ ပါးကြက္သားမ်ား၏ တုတ္ခ်က္ကို သနားစဖြယ္ခံစားရင္း သူ႕ထက္ အရင္ဦးစြာ လူ႕ေလာကမွ ထြက္ခြာသြားရရွာေလၿပီ ...)